امروزه بدترین تهمت ها را به اسلام عزیز میزنندوباساخت انواع واقسام فیلمها مخصوصا ازدولتهای مسیحی سعی دارند چهره اسلام را مخدوش کنند

ولی نمیدانند که در مقابل خورشید هر چه بایستند تنهاچهره انها سیاه ترمیشود لذا امیدواریم به حقیقت اسلام برسند وبیشترازاین چهره دین عیسی عزیز

راسیاه ترنکنند و همه باید بدانیم بهترین دستورالعمل برای شیرین ترین زندگی فرمانهای قران وروایات اهلبیت است که مسلمانان بارعایت انها هم خیردنیوی

می برند وهم خیراخروی که دراین چندجلسه به انها اشاره میکنیم که انشاالله باعمل به انها ازمحبت اسلامی که امرالهی است بهره مند گردیم

در این فرصت به برخی از ویژگیهای خانواده در پرتو قرآن و روایات می پردازیم:

شیوه همسرداری پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله در زندگی مشترک با حضرت خدیجه و حضرت علی علیه السلام با حضرت فاطمه علیهما السلام و همچنین زنان و

مردان مسلمان در صدر اسلام بهترین نمونه های مراعات حقوق متقابل زن و شوهر در آیین متعالی اسلام است.

پیامبر بزرگوار اسلام صلی الله علیه وآله در مورد همسر با وفایش حضرت خدیجه فرمود:

"خدیجه زنی بود که چون همه از من روی می گردانیدند، او به من روی می کردو چون همه از من می گریختند، به من مهربانی و محبت می کرد و چون همه دعوت

مرا تکذیب می کردند، به من ایمان می آورد و مرا تصدیق می کرد. در مشکلات زندگی یاری ام می داد و با مال خود کمکم می کرد و غمها را از دلم می زدود."

آن حضرت چنان از همسرش راضی بود که سالها پس از رحلت حضرت خدیجه می فرمود: "من دوستان خدیجه را هم دوست می دارم."[1]

بسیاری از حقوقی که در اسلام برای زوجین معین شده و با رعایت آن کانون خانواده گرم تر و محکم تر می شود، مشترک میان زن و مرد است و آنان وظیفه دارند که آنها را مراعات کنند.

زن و مرد مسلمان همواره در زندگی مشترک خود می کوشند تا با معاشرت نیکو و خوشرویی و خوشگویی و مصالحه و مدارا رفتار کرده،

ناملایمات و سختیهای خانواده را تحمل کنند. نوع گفتار و رفتار در روابط زناشویی باید طوری باشد که طرف مقابل را جذب و بذر محبت را در دل او شکوفا کند.

چهره در هم کشیدن، ترشرویی کردن و پیوسته دم از مشکلات و رنجهای خانوادگی زدن، شیوه زنان و شوهران مسلمان نیست.

آنان در معاشرت خود گشاده رو، متبسم، صبور و مقاوم هستند.

قرآن در دستورات ویژه ای که به مردان مسلمان می دهد، معاشرت نیکو و پرهیز از سخت گیری را در ارتباط با همسرانشان یادآور شده و با عبارات

"وَلا تَعْضُلُوهُنَّ... وَعاشِرُوهُنَّ بِالْمَعرُوفِ"[2]  بر رعایت حقوق آنان تأکید کرده است.

علی علیه السلام در باره صفات زیبای مؤمن می فرماید:

"بِشْرُهُ فی وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فی قَلْبِهِ[3]؛ [مؤمن ] چهره گشاده و خوشروست و غم و ناراحتیهایش را در دل دارد."

پیداست که یکی از مصداقهای بارز این ویژگی در نوع برخورد زن و شوهر با یکدیگر بروز می کند.





[1] بحارالانوار، ج 43، ص 131.
[2] نساء/ 19 "[برای تملک مهر آنان ] آنها را تحت فشار قرار ندهید... و با آنان بطور شایسته رفتار کنید."